Als ik ruim een half jaar geleden bij de psycholoog te horen krijg 'je moet proberen de regie over je eigen leven weer terug te krijgen', komt het wel aan. Na behoorlijk wat waterlanders hervat ik me en ga de weg in van bewust kiezen.
Anderen niet mijn leven laten bepalen, collega's, gezin en vrienden, dat is wel een groot punt in dit verhaal. Het zijn vaak de mensen die dichtbij staan waar het dan omgaat. Dan is het lastig 'nee' te zeggen, niet alles te willen vergelijken of niet gelijk bij te springen als ik hoor dat iemand een probleem heeft.
Afgelopen week sprak ik iemand die dat zo ervaart bij zichzelf en daar helemaal emotioneel over was. Wat goed dat ze dat durft te benoemen. Ik vind het stiekem fijn om te horen dat niet alleen ik dit zo kan ervaren. Is dit erg?!
Het heeft voor namelijk heel wat situaties wel gezorgd dat ik me heel onzeker voel. Een hele drukke ruimte met gillende kinderen, een afzuiger die aanstaat tijdens het koken, ondertussen mensen die nog een gesprek willen voeren, AAAAAAAHHH! Als ik dan vraag of ze er ook last van hebben, kijken ze me vragend aan van 'dat ligt echt aan jou'. Daar kan ik zo boos over worden!
Tuurlijk, het ligt ook aan mij. Geluiden, daar kan ik zo slecht tegen soms.
Gelukkig probeer ik me nu minder druk te maken, terug te trekken op het toilet om even diep adem te halen en een soort tot mezelf te komen met tips van de haptonoom in zulke situaties. Hierna gaat het weer even.
Het is een lange weg die ik bewandel. Maar ik krijg de regie langzaamaan terug en dat doet me zo goed! Ik heb meer energie, heb zin om te gaan werken en lach meer, vooral thuis. Samen dollen met mijn man en kinderen. Heerlijk!
Ook momenten van 'zwakte' zie ik nu niet meer zo negatief. Ik kan hier wat makkelijker overheen stappen en het weer achter me laten als ik een dip heb gehad. Het punt van alles mezelf aantrekken, lukt daarin ook meer. Dan denken ze maar, 'wat doet ze gek?', 'waarom is ze chagrijnig?' of 'wat is ze gestresst?' Laat het daar waar het hoort en ga verder.
Toch lijkt het me heerlijk een keer 'çut' te roepen en gewoon uit de situatie te stappen. Maar uiteindelijk is het mijn eigen film waar ik in speel en zou het voor geen goud willen missen!
