Als ik in de wachtkamer van de psycholoog zit, lees ik een tijdschrift. Mijn oog valt op een artikel over werkende vrouwen en een stukje gaat over de `thee met koekjes mama`. Die had ik vroeger ook... Oh dat zou ik later ook doen, thuis zijn voor mijn kinderen!
Het valt me op verjaardagen, feestjes of gewoon bij vrienden op visite vaak op dat er soms wat strijd is... de voor en nadelen van werken of bewust thuis blijven voor de kinderen. Er is duidelijk te zien wie wat doet, vaak door de verhitte gezichten. Ze, ik ook trouwens, benadrukken de punten waarom ze doen wat ze doen, maar verlangen ook een beetje hoe het anders kan.
Zelf ben ik pro kinderdagverblijf, want daar leren de kinderen zoveel. Het maakt dat mijn schuldgevoel iets minder wordt, denk ik. Dat is namelijk wel wat ik soms heb. Vooral op momenten van ziekte van de kinderen of een nieuwe aanhankelijkheidsfase die zich aankondigd.
Toch wil ik mijn werk niet missen.. daar ben ik ook op mijn plek en heb mijn eigen contacten met collega`s en klanten. Ook al zeg ik weleens, als ik die hypotheek toch niet had, dan zou ik...
Het blijft dus moeilijk en het is niet zo zwart/wit als ik vroeger dacht. Ik word heen en weer geslingerd tussen de verschillende rollen die ik me heb aangemeten. Zaak om die balans weer te vinden... met mede zoveel andere moeders om me heen, ook al durven ze niet altijd toe te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten